Nadchodzące zmiany prawne w zawodzie trenera personalnego – część II

Rolą trenera personalnego jest projektowanie, wdrażanie i ewaluacja programów treningowych dla zdrowej populacji poprzez zbieranie i analizowanie informacji o aktywności treningowej klienta w celu zapewnienia efektywnego realizowania indywidualnego programu treningowego. 
Trener personalny powinien również promować aktywność fizyczną, korzystając z różnych strategii motywacyjnych i zachęcać do jej podejmowania poprzez uczestnictwo w odpowiednich programach treningowych. (Europe-Active – Professional Standards Committee, Personal Trainer, ©Copyright EHFA 2011 / EuropeActive 2017.

R e k l a m a 

Definicja przyjęta przez EuropeActive nadaje ogólnoeuropejski obraz zachowań i działań trenera personalnego, w konkretny sposób wskazując obszar i zakres jego zadań w kontekście wykonywania czynności zawodowych. Dzięki takiej definicji możliwe jest stworzenie jednolitego programu szkolenia, struktury wymagań potwierdzenia kwalifikacji w obrębie tej samej kwalifikacji, a w konsekwencji ścieżki walidacyjnej, stanowiącej jednocześnie kierunek złożonego, ale ustandaryzowanego międzynarodowego systemu egzaminacyjnego.
Trenerzy personalni dostrzegają potrzebę wprowadzenia pewnych regulacji do zawodu, a być może również organów kontroli, ponieważ praca z klientem na treningu personalnym wymaga posiadania rozległej wiedzy o człowieku, a braki kompetencyjne u trenerów mogą skutkować konsekwencjami utraty zdrowia u ich klientów. (A. Leśniewska, 2016)
Badania przeprowadzone w Polsce zarówno wśród trenerów, jak i odbiorców ich usług wskazują na tendencję poszukiwania pewnego umocowania prawnego, celem potwierdzenia wiarygodności, rozpoznawalności i finalnie gwarantującego bezpieczeństwo wykonywania rzetelnej pracy w postaci prowadzonej trenerskiej praktyki treningowej. Zaobserwowana tendencja nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie, zainicjowała szereg działań mających na celu wprowadzenie kwalifikacji o nazwie „trener personalny” do zbioru kwalifikacji rynkowych na podstawie opisu kwalifikacji zarówno na obszarze w ujęciu globalnym, jak i sektorowym, rozumianym odpowiednio jako rozwiązanie ogólnoeuropejskie i zarazem charakterystyczne dla danego kraju w UE. 
Dokumenty, do których odnosi się definicję pojęcia „trener personalny”, są podstawą formalną, na bazie której sporządzono system walidacji, umożliwiający potwierdzenie kwalifikacji w oparciu o konkretny zbiór wiedzy, umiejętności oraz szeroko rozumiany zbiór kompetencji psychofizycznych. Dokumenty te stanowią oczywiście treść ogólnodostępnych opracowań dla populacji unijnej oraz charakterystyczne również dla Polski. Na podstawie opisów kwalifikacji powstał zbiór wymagań, będący równocześnie drogowskazem do procesu egzaminacyjnego mającego na celu potwierdzenie kwalifikacji umożliwiające w pełni świadome, profesjonalne oraz bezpieczne oferowanie usług trenerskich według standardów międzynarodowych. 

Kto otrzyma uprawnienia?

Wszystkie podejmowane czynności edukacyjne, w kontekście potwierdzania kwalifikacji trenera personalnego, mają na celu osiągnięcie jednakowych rezultatów, co bardzo mocno zmienia dotychczasowe spojrzenie na posiadanie dokumentów potwierdzających nadanie tzw. „uprawnień”. O ile przez długie lata ważny był dokument sam w sobie, do czego przyzwyczaiła się duża część populacji, wydany przez konkretną firmę czy instytucję, o tyle teraz liczą się efekty uczenia się, a nie sposób, w jaki się je osiągnęło. Co to oznacza? Konsekwencją takiego ogólnoeuropejskiego podejścia do nabywania kwalifikacji rynkowych (nie mylić z zawodowymi typu lekarz, nauczyciel wychowania fizycznego itp.) jest nacisk na to, co kto umie, a nie jak się tego nauczył. Rezultatem takiej polityki edukacyjnej jest możliwość potwierdzania swoich kwalifikacji poprzez przejście przez proces walidacyjny w instytucjach do tego uprawnionych i wydających certyfikaty będące gwarantem jakości, a zarazem dokumentem szeroko rozpoznawalnym, informującym o posiadanej, konkretnie zdefiniowanej kwalifikacji. Jest to sytuacja, w której komfortowo może się czuć każdy kandydat – zarówno taki, który podjął ścieżkę edukacyjną w formie nauki nieformalnej, jak i osoba, która podlega nauce na drodze ścieżki formalnej cz...